فضای سوره کافرون و مخاطب آن:
این سوره بر یگانگی در بندگی تکیه نموده، به این مسئله اشاره میکند که بندگی خدا با بندگی خدایان دیگر قابل جمع نیست. این مطلب را از تاکیدی که روی نفی عبادت و بندگی و پیروی پیامبر اکرم (ص) از معبود کفار، و نیز تاکید نفی عبادت و پیروی کفار از معبود پیامبر(ص) شده است میتوان فهمید.
تاکید ویژه روی تقابل بندگی خداوند عالم و خدایان کفار حاکی از این مطلب است که این دو مسیر در تقابل و تضاد با یکدیگرند و مثل جاده شرق و غرب هستند و هرچه به یک سمت حرکت کنیم از مسیر دیگر دور خواهیم شد و برای حرکت به سمت مشرق نورانی باید به مغرب ظلمانی پشت کرده و از آن فاصله بگیریم. قرآن کریم در آی?الکرسی راه تمسک به دستگیره محکم الهی را کفر به طاغوت و سپس ایمان به خدا میداند.
راه جدایی اهل ایمان از خدا نزدیک کردن آنان به آلهه کفر است. با توجه به حساسیت و ریشهای بودن این مطلب، این سوره نوع برخورد با چنین پیشنهادی را مشخص نموده است. در مقابل چنین گفتمانی باید موضعی صریح و قاطع داشت و بدون هرگونه مسامحه موضعگیری نمود.
با این فهم از فضای سوره تاکید روایات متعدد بر قرائت و تکرار این سوره در حالات مختلف و در نمازهای واجب و مستحب بهتر فهمیده میشود؛ چون تکرار این سوره تذکر و تاکیدی برای تبری جستن از بندگی غیر خدا و خالص کردن بندگی برای حضرت حق است.
نظرات شما: نظر
